Uniwersytecka dydaktyka w zakresie historii Polski średniowiecznej nie dysponuje od ponad dwudziestu lat nowoczesnym podręcznikiem, który realizowałby program nauczania tego przedmiotu w szkołach wyższych. Materiał zawarty w podręczniku Stanisława Szczura podzielony został na sześć części. Każda z nich stanowi samodzielną całość, a jednocześnie jedna logicznie wynika z drugiej. Podział jest następujący: Polska plemienna (okres od V do IX wieku), Polska pierwszych Piastów (od panowania poprzedników Mieszka I do kryzysu monarchii lata trzydziestych XI wieku), drugie państwo piastowskie (od wstąpienia na tron Kazimierza Odnowiciela do śmierci Kazimierza Sprawiedliwego), Polska dzielnicowa (1195-1296), odrodzone Królestwo Polskie (1300-1385), elekcyjna monarchia Jagiellonów (1386-1492). Każdą część otwiera rozdział poświęcony najważniejszym problemom europejskim, związkom z historią powszechną. Podręcznik ma przede wszystkim służyć do szybkiego odszukania informacji szczegółowej, a jednocześnie wyjaśnić pewne procesy w dłuższym ciągu chronologicznym, wytłumaczyć fachowe terminy, być pomocny przy lekturze literatury specjalistycznej.
